Ubud en Gili Trawangan

En het vervolg vanaf Ubud.
Dag 1 hebben we een Tour gedaan, een lang programma vanaf 9 uur tot ongeveer 6 uur. We hadden een eigen chauffeur die erg aardig was en een betere rijstijl gebruikte dan de taxi chauffeur van de dag er voor.
Eerst hebben we de Elephant cave tempel bezocht, ook wel Goa Gajah genoemd. Dit was niet erg speciaal maar wel leuk om bezocht te hebben.
De volgende tempel was echter wel erg indrukwekkend. De Holly Spring tempel was de tweede stop. Toen wij er waren was er een ceremonie gaande. Deze ceremonie hebben locals 2 keer in het jaar gedurende 3 dagen achter elkaar, we waren dus echte geluksvogels om dit mee te mogen maken.
De Holly Spring tempel bestond uit meerdere gebouwen en 2 baden. In één bad zwommen allemaal dikke vissen die je kon voeren. In het andere bad kwam uit de zijkant water uit meerdere plekken, gesymboliseerd uit een uitgebeeld dier. De locals gingen in dit bad en gingen bij elke waterstraal langs om een bepaald gebedje te doen en zichzelf onder de waterstraal onder te dompelen. Ook hadden ze allemaal offers meegenomen die eigenlijk bestonden uit een klein bakje gemaakt van een blad waar vruchten en bloemen in lagen en natuurlijk mochten de wierook stokjes niet ontbreken. Verderop waren ze met zijn allen aan het bidden. Een groepje mannen zaten op de grond vervolgens kwam er iemand langs die met een soort kwastje water op hun handen spatte en op hun hoofd, hier hing ook een levende gans die hier maar wat zat te bungelen aan een stok.
Erg indrukwekkend allemaal en erg bijzonder om mee te mogen maken. Eventueel kon je zelf ook mee doen aan dit ritueel maar dit hebben we beide niet gedaan omdat het al erg bijzonder is dat we dit mogen zien en we de locals niet willen storen bij hun ritueel.
De volgende stop was bij de koffie plantage. Samen met onze chauffeur liepen we door de tuin, waar niet alleen koffie planten groeien maar ook andere vruchten. Op dit park maken ze de koffie met de hand. 2 uren lang roosteren ze de koffie in een pan en daarna worden de bonen een uur lang gestampt tot poeder. Alle producten die je dus hier koopt zijn dus hier bereid met de hand en daardoor duurder maar wel speciaal. In een restaurantje kregen we de gelegenheid om koffie en thee te proeven. Cocos koffie, vanille koffie, chocolade koffie en ook allemaal verschillende soorten smaken thee kon je proeven. In het winkeltje hebben we teveel gekocht en kregen we nog een kadootje mee van de vrouw die ons hielp in het restaurant, doordat we zo vriendelijk waren. Onze weg hebben we vervolgd naar de berg Batur en het meer er naast. Onderweg kwamen we weer allemaal locals tegen, wit gekleed met allemaal offers. Door de ceremonies was het ook erg druk op de weg en stonden we veel in de file, juist ja file op Bali.
Vanaf een mooie locatie hadden we uitzicht op de berg en het meer, hier hebben we geluncht in het restaurant er naast.
Hierna zijn we naar de grootste tempel op Bali gegaan, De Besakih tempel, de grootste tempel waar ook de ceremonie was. Bij dit tempelcomplex hebben we een gids genomen. Het complex bestond maar liefst uit 42 tempels. Ik heb nog nooit zo'n indrukwekkende tempel gezien met al die mensen er om heen. Allemaal wit gekleed want dat staat voor schoon, allemaal offers en gewoon files voor de gebedplekjes. De ceremonie bij deze tempel duurt 11 dagen en is 2 keer in het jaar. De mensen komen elke dag om hun gebedje hier te doen en de tempel is daarom ook 24 uur open. Één keer in de honderd jaar worden er allemaal offers gebracht op het grasveld voor de tempel, dit zijn dieren offers en worden op traditionele manier geofferd.
Samen met onze gids zijn we door het complex gelopen. We kregen veel bekijks doordat we één van de weinige buitenlanders waren. Ik zelf ben hier met volle verbazing doorheen gelopen, wat een mensenmassa en wat allemaal mooi versierd.
Na dit indrukwekkende bezoek zijn we weer in onze auto gestapt en zijn we naar Klungkung gegaan. Onze laatste stop voor vandaag bij het oude koninklijke paleis van Klungkung. Helaas was hier weinig van over en stelde het museum ook weinig voor. Na hier wat te hebben rondgelopen zijn we al gauw terug gegaan naar onze chauffeur om vervolgens terug te gaan naar Ubud.
Rond 19.00 uur kwamen we aan bij ons hotel en hebben we een diner genomen in een nogal apart tentje. We waren de enige gasten. De menukaart niet al te uitgebreid maar 3 keer kwamen ze bij ons om te vertellen dat ze iets niet hadden, er bleef dus een beperkte mogelijkheid over. Eten verder prima maar niet speciaal. Vroeg op bed gegaan na een lange dag.
De volgende dag stond een sportieve activiteit op het programma, RAFTEN. Een activiteit die ik al eens eerder in Canada had gedaan maar voor Dennis nieuw. Na uiteindelijk wel in het goeie busje te zijn gestapt kwamen we aan bij het kantoor. Na een kleine tocht over een hobbelig weggetje kregen we onze zwemvesten, peddels en helmen. Samen met 3 Britten, een ander Nederlands meisje en onze instructeur die zijn eigen grappen toch wel erg grappig vond gingen we in onze boot opweg. 2 aan 2 zaten we in de boot en natuurlijk zaten wij voorin, voordeel je kan alles goed zien, nadeel dat je steeds het bokje bent om het meeste water over je heen te krijgen. Al redelijk snel zaten we vast met onze rubberboot op een steen in het water. Met 7 volwassenen in een boot werd het snel zwaar. Nadat we een goeie opstopping hadden gemaakt van de andere boten waren we losgewrikt en konden we onze weg vervolgen. Links draaiend, rechts draaiend en achterstevoren van de stroomversnellingen af resulteerde er bij mij af en toe in dat ik met de voeten omhoog schoot doordat we weer tegen een rots aan beukten. Na 2 keer weer eventjes vast te hebben gezeten zaten we vervolgens echt vast vast. Af en toe veegden er boten over de neus van onze boot heen doordat wij net in de doorgang lagen op een redelijke stroming. Iedereen achterin zitten resulteert in iedereen op elkaar, iedereen voorin zitten resulteert in bijna zwemles in het water voor mij. Nadat 2 er uit waren gestapt om de boot weg te duwen waren we na een dikke 5 minuten eindelijk los en konden we verder.
Aan het einde van de rivier was een redelijke stroomversnelling waar we met zijn allen op de foto werden gezet, staan in zo'n boot is dan best lastig. Veel gelachen om elkaar en vooral om de instructeur die zelf het hardst om zijn eigen grappen lachte.
Na een lunch en een douche in het gebouw werden we terug gebracht naar ons hotel. Hier hebben we nog eventjes gedobberd in het zwembad.
Dag 3 in Ubud en onze laatste dag zijn we lopend richting Monkey Forest gelopen. Na het slotje goed dicht op de tas en na een teleurstelling van een lege batterij in de camera kwamen de aapjes ons al tegemoet. Werkelijk een apen paradijs, zo nieuwsgierig als wat zaten ze aan je tas te rommelen om te kijken of er wat te halen viel. Stoeiend met elkaar en achter elkaar aan rennen en natuurlijk bij elkaar vlooien zoeken. Na bananen gegoochel met wat apen op Dennis mocht ik ook een aap een banaan geven. Gelukkig sprongen ze niet zomaar op mij en ging die rustig op schoot zitten, na een snauw van hem aan het einde sprong ik geschrokken weg. In Monkey Forest zat ook nog iets van een oude tempel, begroeid door de natuur werd een brug en een aantal standbeelden overgenomen. Na Monkey Forest zijn we doorgelopen richting het oude paleis midden in de stad. Helaas was dit naast een paar gebouwen niet erg bijzonder en zijn we terug gelopen.
De volgende dag werden we op gehaald door een mini van, van 15 personen om naar Padang Bai te worden gebracht. Hier hebben we na anderhalf uur extra wachten de boot genomen naar de Gili eilandjes die voor Lombok liggen. Een feestboot met veel jongeren er op en een vies stel voor ons die elkaar alleen maar onsmakelijk konden aflebberen. Op de boot was het erg warm en heel benauwend. Na 2 uren kwamen we aan op Gili Trawangan. De Gili eilandjes bestaan uit 3 verschillende eilandjes waarvan degene hebben gekozen die ook wel als feesteiland word bezocht. Op dit eiland heb je een boulevard met allemaal restaurantjes en barretjes en waar het uitgaansleven erg actief is. Wij hadden hier een aantal nachten geboekt op een resort, na 5 maanden backpacken wou ik graag mijn laatste weekje in wat meer luxe leven en het laatste geld nog even over de bank smijten. Ons resort zat niet ver van de drukke boulevard maar lag zelf aan een rustiger stuk. Zwembad, strand en een mooie accommodatie. Helaas hadden we gedoe met een dubbele boeking en hebben we veel gedoe gehad om uiteindelijk alles goed rond te krijgen.
De volgende dag hebben we mooi bij het strand vertoeft, helaas begon het rond 14.00 uur te regenen voor 2 uurtjes. De bewolking zag je aankomen vanaf Lombok en kwam via de zee op je af. Aan het einde van de middag hebben we een aardbeving gevoeld die later 5.4 op de schaal van Richter was, aparte gewaarwording. Die avond tijdens ons diner begon het weer erg te regenen, voor een uur lang kwam het met bakken uit de lucht. Enorme windvlagen waardoor we het zand op onze tafel kregen en uiteindelijk viel de stroom voor een kwartier uit. Opnieuw toen we net ons eten hadden, dus dit keer geen romantisch diner alleen maar mooi met zijn tweeën. Nadat het wat droog was zijn we naar een Bob Marley bar gegaan waar we onze eerste cocktail samen hebben gedronken.
Dag 2 hebben we ook op het strand vertoeft en dag 3 zijn we er op uit gegaan. Een snorkel trip stond er op het programma. Een boot vol mensen lag te wachten tot dat we zouden vertrekken, stomweg was iemand vergeten de benzine knop open te zetten, dan doet een motor het natuurlijk nooit. Bij de eerste stop was het koraal best mooi en hebben we een aantal fietsen in het water gezien waar het koraal om heen was gevormd. De tweede spot was echter erg speciaal, hier kon je namelijk schildpadden spotten. Na een grote, diep in het water te hebben gezien was er verderop weer een grote schildpad te zien, één geluk deze zwom omhoog waardoor je er erg dichtbij kon komen. Ik zwom er naast en kon hem praktisch aanraken. Erg indrukwekkend om zo'n beest te zien zwemmen en hoe snel die weer de diepte in kan gaan. De derde spot was niet echt bijzonder en het water was daar kouder. We hebben geluncht op een ander Gili eiland, Gili Air. Na een lunch samen met een Australische meneer van 68 jaar die allemaal levensverhalen vertelde en waar we een leuk gesprek mee hadden zijn we terug op de goot gegaan om terug te gaan naar Gili Trawangan.
Dag 4 hebben we fietsen gehuurd en zijn we het eiland bijna rond geweest. Binnen 45 minuten kan je het eiland praktisch rond fietsen. Na wat mooie foto's aan de zijkant van het eiland te hebben gemaakt zijn we terug gegaan en hebben we nog even bij het zwembad gelegen, waar we nog een drankje aan de bar in het zwembad hebben gedaan, proost op onze laatste nacht in dit resort. Die avond zijn we weer op onze kinderfietsjes richting het strand gegaan waar je de zonsondergang mooi kon bekijken. Er waren meer mensen die op dit idee waren gekomen en zo was het op bepaalde plekken best druk. Helaas was het wat bewolkt en was de zonsondergang niet zo indrukwekkend zoals we dachten. Na een goeie spare-rib te hebben gegeten in een restaurant hebben we nog even wat cocktails gedronken in een bar.
De volgende dag zijn we verhuisd naar een andere accommodatie aan een ander gedeelte van het eiland. Op dit eiland rijden geen auto's en ook geen scooters, mensen moeten lopen, fietsen of voor de luie mensen kan je gebruik maken van paard en wagen. Deze hebben we de afgelopen dagen al veel gezien en het ziet er dier onvriendelijk uit. Het was een flink stuk lopen met onze backpacks die inmiddels een paar kilo zwaarder zijn geworden maar uit principe wou ik demonstratief niet vervoerd worden met zo'n beest. Ze noemen het ook geen taxi of wat dan ook nee de vraag is heb je ook een paard nodig.
Totaal bezweet en pijnlijke schouders kwamen we aan bij onze nieuwe accommodatie waar we nog 3 nachten zouden verblijven.
Lekker op een zonbedje in de zon werd gauw verstoord door onweer wat er aan kwam, regen en 2 uur geen zon.
De volgende dag hebben we wel lekker op het strand gelegen. Het strand vonden we beide niet zo fantastisch. In het water liggen allemaal stenen en los liggend koraal waardoor je als een houterige stok in het water probeert te komen zonder je pijn te doen of om te vallen. Gelukkig konden we ook gebruik maken van het zwembad en hebben we daar af en toe een plons in genomen.
Dag 7 inmiddels op Gili Trawangan, eigenlijk onze laatste relax dag wouden we graag ook door brengen op het strand. Helaas had ik de hele ochtend hoofdpijn en heb ik meer op bed gelegen. Na nog een duik in het zwembad zat deze dag er ook weer op. Na een diner bij een restaurant waar we meerdere keren zijn geweest doordat het steeds zo goed was, viel het vanavond voor mij tegen en stond mijn mond in de brand door de pittige saus. We hebben nog even plaats genomen in de Sama Sama bar oftewel de reggae bar, hier heb ik nog even verschillende cocktails uitgeprobeerd en Dennis het Bintang beer.
De volgende ochtend werden we beide moe wakker doordat het bed hier niet echt fantastisch sliep en we beide last van de rug hadden na 3 nachten. Na een snel ontbijt gingen we met onze backpacks op weg naar de haven om vervolgens de boot te pakken naar Lombok. Ondertussen maakte deze nog 2 tussenstops op de andere Gili eilandjes. In de haven van Lombok stond al een mannetje te wachten met Dennis zijn naam op een briefje. Met een auto zijn we naar het vliegveld van Lombok gebracht. Hier hebben we het vliegtuig genomen richting Jakarta. We hebben afgelopen nacht in het Airport hotel geslapen. Kwart over 1 ging de wekker en zitten we inmiddels op het vliegveld te wachten. 4.40 uur vertrekken we richting Kuala Lumpur waar we vervolgens 2 uren moeten wachten om het vliegtuig te nemen naar Londen. Door een wijziging van Malaysia airlines vliegen ze niet meer rechtstreeks naar Amsterdam en moeten we een extra stop van 4 uren maken in Londen. Uiteindelijk zullen we na 24 uur reizen om 22.20 uur landen op Schiphol.
Vandaag dan echt mijn laatste dag na 5 maanden reizen. Toch wel een groot slik moment en de dag een beetje in een roes doorbrengen.
Een reis waar ik erg naar uit keek en tegelijkertijd erg tegen op zag. Een reis waar ik de eerste weken alleen maar kon denken hoe kom ik hier zo snel mogelijk weer weg, en nu 5 maanden later denken kon deze reis nog maar langer duren. Van de paar woordjes Engels die ik sprak naar te kunnen zeggen, eindelijk kan ik weer normaal Engels praten is er nu toch echt een einde gekomen aan mijn reis, mijn droom. Een dikke grote vink kan ik afvinken op mijn bucketlist. Een reis die ik van geen goud had willen missen, een reis met downs maar vooral ook veel ups, heeft mij een andere kijk op de wereld laten zien. Hopelijk zal dit niet de laatste keer zijn om een reis te maken en wie weet als alles het toe laat komt er weer een reis op het programma.
Alle mensen die mij lieve berichtjes hebben gestuurd en leuke berichtjes hebben achter gelaten op mijn blog wil ik enorm bedanken.

Tot in Nederland, tot in Fryslân

Liefs Esmée