Chiang Mai, Pai, Chiang Rai en oud en nieuw

Als eerste wil ik iedereen nog gelukkig nieuwjaar wensen vanuit hier!
Inmiddels ben ik samen met Linda op pad en ben ik vandaag precies 2 maanden op reis.
Bij mijn vorige verhaal was ik in Bangkok, di e dag heb ik Linda opgepikt van het vliegveld en zijn we samen naar Koh san Road gegaan, de bekende backpackers straat. 's Avonds wouden we graag naar de Baiyoke 2 tower, dit is de hoogste toren in Bangkok en maar liefst 304 meter hoog en heeft 88 verdiepingen. Binnenin de toren zit in hotel, restaurant en een skybar. Om hier te komen zijn we met het openbaar vervoer gegaan. Dit had ik namelijk zelf ook gedaan vanaf het vliegveld van Bangkok toen ik de dag ervoor gearriveerd was. Een ervaring op zich en natuurlijk goedkoop. In de bus moesten we een kaartje kopen wat hooguit €0,50 kost. De bussen hier zijn erg oud, vallen bijna uit elkaar en de deuren gaan al rijdend open om zo snel mogelijk weer weg te zijn. Je hebt dus 5 seconden om uit te stappen, en dit is geen overdrijven. Geen idee welke bus we moesten hebben stapten we maar in, we moesten maar een klein stukje en daarna overstappen op andere bus, op gevoel dus na 2 minuten er al weer uit. Dat was bus 1, toen moesten we de volgende hebben. Opnieuw geen idee welke bus we moesten hebben, maar we zijn maar gewoon ingestapt, bleken we de verkeerde te hebben. Weer uitgestapt en andere lijn gepakt opnieuw verkeerd. Ondertussen stonden we weer op straat maar waren we wel gratis een paar haltes verder gekomen. We hebben ons in de bus dood gelachen om de aparte gezichten en het uitzoeken allemaal, het Engels mag dan bij mij niet zo fantastisch zijn, maar deze mensen konden er helemaal niets van. We zagen de verlichtte toren al en hebben besloten de beenspieren maar weer even te gebruiken en hebben onze weg lopend vervolgt.
Het uitzicht vanuit deze toren was erg bijzonder en super mooi. In de avond zag je de gehele verlichtte skyline van Bangkok wat zorgde voor waanzinnige foto's. Terug weg naar het hostel hadden we even geen zin in het openbaar vervoer hier en hebben we een tuk tuk terug naar het hostel genomen. Het hostel waar we verbleven was voor mij meer een hotel. We hadden een eigen kamer, zodat Linda haar eerste nacht hier even goed kon slapen. Een eigen badkamer, een balkon, een koelkast, een douchegordijn. Dingen die normaal anders vanzelf sprekend zijn waren voor mij op dat moment even bijzonder, één ding wat ik hier sowieso al geleerd heb is de dingen thuis te waarderen zoals we het hebben, want geloof mij het kan ook heel anders.
De volgende dag stond een vlucht naar Chiang Mai op het programma, op jawel oudjaarsdag. Met een shuttle bus zijn we naar de luchthaven gegaan. Doordat we erg vroeg waren hebben we onze tijd besteed bij een restaurantje, want we konden nog niet inchecken. Een uur voordat het vliegtuig vertrok gingen we naar de incheck balie. Helaas stond hier een erg lange rij en konden we ons afvragen of we het nog wel zouden redden. Gelukkig stond er een mannetje met ons vluchtnummer op een bordje, geluk bij een ongeluk maar we mochten om de rij heen en konden zo inchecken. Inmiddels is mijn tas al 4 kilo zwaarder geworden en sjouw ik elke keer met 16 kilo op mijn rug. De vlucht naar Chiang Mai verliep verder prima en na een uurtje waren we er. Aangekomen bij het hostel kregen we een kamer zonder airconditioning, in een houten hokje met matrassen op de grond. Een kamer zonder airco had ik eerder mee gemaakt en zag de bui al hangen voor 4 nachten. In deze kamer was het overdag 35 graden en 's Nachts was het behoorlijk koud. Oudjaars avond kwamen we per toeval een restaurant tegen waar soort konden gourmetten, had ik dat toch nog gedaan in deze periode. Oud en nieuw hebben we gevierd op de mainstreet van Chiang Mai. Hier werden allemaal wensbalonnen opgelaten en dit moesten wij natuurlijk ook uitproberen. Om 00.00 uur was het dan zover, het nieuwe jaar. Op dat moment werden er veel wensbalonnen tegelijk los gelaten en werd er sier vuurwerk afgestoken. Heel bijzonder om dit een keer op deze manier mee te maken en dat ook nog in je korte broek. Na wat nagenieten op straat zijn we naar de pub gegaan waar live muziek was. Helaas waren de cocktails hier op en zijn we maar over gegaan op wat anders. Terug lopend naar het hostel hebben we hard gelachen om de zoveel dronken mensen die we tegen zijn gekomen. Nieuwjaarsdag hebben we lekker rustig aan gedaan en hebben we ons vliegticket en busticket geboekt. Dag 3 in Chiang Mai hebben we zipline gedaan. Dat is een kabelbaan parcours door de bomen heen. Dit leek ons allebei vet om te doen. Met maar liefst 53 platforms en de langste kabelbaan van 900 meter begonnen we hieraan. Maar goed dat we niet wisten dat we af en toe een vrije val naar beneden moesten maken. Vast gekoppeld aan een stuk touw werd je bijna letterlijk naar beneden gedonderd. De eerste was nog wel grappig en was ongeveer 10 meter, daarna 20 meter en de hoogste was 30 meter. Deze laatste was echt dood eng en de dames van voetbal weten dat ik in een achtbaan al hard kan gillen, dit kwam tot uit de tenen. Maar wat was de zipline super tof om te doen.
Dag 4 hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de Wat Phrathat Doi Suthep tempel op de berg geweest, met een mooi uitzicht over Chiang Mai. We hebben geluncht bij één van de straat tentjes, we konden alleen noodle soup krijgen met de keuze uit kip of varken erin. Bouillon soup met noedels, taugé en een complete kippenbout was het uiteindelijk, best lastig eten met stokjes.
Dag 5 in Chiang Mai was ons vertrek uit Chiang Mai naar Pai. Dit is een klein dorpje in de bergen aan de west kant van Chiang Mai. Er werd ons verteld dat dit 3 uur zou zijn met een mini busje. Die dag werden we opgehaald met een pick up en dachten we al dit worden 3 lange, oncomfortabele uren. Er kwamen meer en meer mensen. Er was plaats voor 10 maar nee hoor dit land is Thailand en dan passen er wel meer in. Ik zat in kleermakers zit en de tassen en mensen werden in de pick up geladen.
Gelukkig na anderhalf uur voor ons konden we overstappen op een mini busje. De weg naar Pai was alles behalve comfortabel. De weg in de bergen was grotendeels zonder asfalt, zat vol gaten en ging met bochten werk omhoog. De chauffeur bleek hier echter niet bang voor te zijn en reed debiel hard in de haarspeldbochten en over de gaten en hobbels, haalde in op de meest gevaarlijke momenten en telefoneren schijnt normaal te zijn met een bus vol mensen.
Ons hostel in Pai werd gerund door Chinese mensen. De eigenaar kon eigenlijk van geen fluit Engels en zelfs in baby taal snapte hij het woord kluisje of handdoek niet eens, wel om gelachen dat moment. Het hostel bestond uit een soort bamboe hutje die opgesplitst was in 2 kamers met in elke kamer plek voor 5 mensen. Het bleek in Pai 's Avonds erg koud te zijn, je moest echt een lange broek en trui aan, werd mijn trui ook nog eens gebruikt hier. In de kamer was het 's Nachts super koud, terwijl het overdag 35 graden was, was het hier 's nachts denk ik maar 15 graden. Ik sliep hier de nachten dan ook in 2 broeken, 2 paar sokken, hemd/shirt/trui en capuchon over het hoofd met de touwtjes strak aangetrokken. De eerste dag in Pai heb ik een verplichte rust dag ingelast. Ik had namelijk vanaf 1 januari elke middag migraine waardoor ik weinig kon ondernemen, helaas hielp deze rust dag niet echt en heb ik de 3 dagen erna ook nog met migraine rond gelopen, hierdoor voelde het voor mij soms meer overleven dan echt kunnen genieten. De tweede dag in Pai hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de hot springs gegaan. Bovenop was het water 80 graden waardoor mensen letterlijk eieren erin gingen koken. Meer naar beneden was het zo'n temperatuur van 35 graden en kon je lekker dobberen, na een koude nacht was dit natuurlijk erg fijn. Na de hot springs wouden we graag nog een bezoek brengen aan de waterval, alleen bleek helaas halverwege de weg letterlijk op te houden dus was dat niet mogelijk.
Die middag hebben we een bezoek gebracht aan het postkantoor. Ik had namelijk wandelschoenen meegenomen die ik tot nu toe nog niet één keer heb gebruikt en daardoor zonde van de ruimte zijn in de tas en natuurlijk ook zwaar zijn. Daar aangekomen netjes nummertje trekken en waren we aan de beurt. Hoe duur was een pakketje sturen naar Holland. Toen kwamen de stappers op de toonbank waardoor de vrouwtjes achter de balie grote lol hadden. De keuze was 2 weken onderweg per vliegtuig, 1 maand onderweg met iets anders dit begreep ik niet of 2-3 maand onderweg met de boot. Voor omgerekend €22 heb ik mijn schoenen verstuurd via een boot reis, want dat was het goedkoopst. Ik ben benieuwd wie eerder terug is mijn schoenen of ik zelf.
Die middag hebben we ook nog ons vervoer geregeld voor naar Chiang Rai. Wij hadden een weg verwacht die direct van Pai naar Chiang Rai toe ging maar deze was er helaas niet waardoor we eerst terug moesten over 'de vreselijke hobbel weg' naar Chiang Mai en dan omhoog naar Chiang Rai. We hadden vrij weinig keus doordat we hostel in Chiang Rai en busticket terug naar Bangkok vanaf hier al hadden geboekt. Met iets tegen zin hebben we dit dus toch maar geboekt en stond de volgende dag een rit van 7 uur op het programma.
Na het opnieuw indelen van mijn tas doordat de schoenen er nu uit waren hebben we onze tijd doorgebracht in een schattig koffie restaurantje, de koffie hier smaakt namelijk nergens naar en dan is echte koffie wel eventjes lekker. Om 14.00 uur vertrokken we met het mini busje terug naar Chiang Mai, hopend op een normale chauffeur. Al gauw kwamen we er achter dat dat niet het geval was en hoorde je soms gewoon de piepende banden in de bochten, inmiddels waren we nu wel wat gewend ten minste ik wel. In Chiang Mai moesten we overstappen in een ander busje. In dit busje hebben we ons visum voor Vietnam geregeld niet erg handig maar dit moest met spoed worden aangevraagd aangezien jut en jul hier niet aan hadden gedacht en in de war zijn met de dagen en dit was op vrijdag dus moest het meteen geregeld worden want de vlucht was zondags. Na wat hulp vanuit Nederland en puzzelwerk op de telefoon was die aangevraagd. Om 22.00 uur waren we in Chiang Rai een plaatsje in het hoge noorden van Thailand. Totaal koud geworden in het busje kwamen we aan bij ons hostel. Een nieuw gebouw, airco op de kamer, normale douches en gewoon even 'luxe' maar wat keek ik daar naar uit na een week migraine te hebben gehad. Helaas was ik zo koud geworden dat ik die nacht met koorts op bed lag en het niet warm kon krijgen. De volgende dag nog iets licht in het hoofd maar stuk beter als de dag ervoor gingen we er met de scooter op uit. De man van de scooter verhuur vertelde ons de weg waar we heen wilden. Onderweg kwamen we de bekende witte tempel 'Wat Rong Khun' tegen en wisten we dat we naar de precies de verkeerde kant reden namelijk naar het zuiden en niet naar het noorden. We wouden deze tempel toch graag bezoeken en hebben we dat maar meteen gedaan. De meeste tempels zijn hier helemaal van goud maar deze was helemaal wit en dat leek zelfs een beetje luguber. Alles is hier zo tot in de puntjes uitgewerkt en zo sierlijk. Na een goeie lunch hebben we onze weg vervolgd naar de bestemming die we in gedachten hadden namelijk de gouden driehoek. Dit is het punt waar Laos, Myanmar en Thailand bij elkaar komen. Deze rit duurde uit eindelijk langer dan gepland en waren we maar liefst anderhalf uur onderweg. Helaas hadden we niet veel tijd daar doordat we graag voor het donker terug wouden zijn omdat het anders te koud zou worden. Na wat mooie plaatjes schieten van de omgeving en de mooie beelden die daar stonden zijn we terug gegaan op ons scootertje, dit keer het gas flink open om zo snel mogelijk terug te zijn. Onderweg hadden we een Hollands restaurant gezien, ik zag de frikandellen speciaal en kroketten al voor me, helaas bleek dit gewoon de naam van het restaurant te zijn. Op de menu kaart had ik 'kip Dutch style' uitgezocht dus was benieuwd. Die bleek een hele kip te zijn die erg vet was. Het enige wat hier 'Dutch style' was, was de nagemaakte windmolen voor het restaurant en schapen, ja echt waar schapen, we moesten er hard om lachen. De bediening was hier trouwens dikke prima, we werden behandeld als 2 prinsesjes.
Na een hele dag waren wij er wel klaar mee en hebben er ons bezoek aan de night bazaar geschrapt. De volgende dag hebben we uit gecheckt in ons mooie hostel en hebben we de hele dag doorgebracht in een restaurantje. En jawel, ze hadden daar bitterballen, die moesten natuurlijk uitgeprobeerd worden. Anders dan in Nederland maar best prima om te eten. Overdag heb ik nog een massage genomen want dit was de laatste dag voor mij in Thailand. Die avond hebben we een nacht bus terug genomen naar Bangkok. Een rit van 11 uur met als aankomst tijd van 6.00 uur ' s ochtends. De bus was veel beter dan we hadden verwacht en beter als in Nederland. Veel been ruimte, een stoel die ver naar achter kon en benen die omhoog konden, dekentje en kussen. Hier heb ik dan ook redelijk kunnen slapen. Bij aankomst in Bangkok moesten we een taxi hebben naar het vliegveld dit was namelijk ver buiten het centrum. Een man bood een taxi aan en zo liepen we met hem mee, om de rij van wachtende mensen die stonden te wachten op een taxi. We liepen naar een iets verlaten plek, nadat we tassen in kofferbak hadden zagen we dat de auto geen taxi bordje op de auto had, we vroegen of die een meter in de auto had en hij zei ja. Wij zijn ingestapt en zagen meteen dat die er niet zat, hij gaf ons een kaart met de prijs naar het vliegveld 1500 baht terwijl je op de meter voor max 400 op het vliegveld kunt komen. We zijn uitgestapt want we kregen bij alles geen goed gevoel, want dit was waarschijnlijk een illegale taxi. De man wou eerst de kofferbak niet open doen voor onze tassen, schelde ons uit en toen was het voor ons genoeg, nu die kofferbak open! Gelukkig kregen we dat voor elkaar en zijn we terug gegaan naar de echte taxi standplaats en hebben daar gewacht op een normale taxi met een super grappige taxi chauffeur. Hij kon van geen meter Engels maar lachte overal alleen maar om. Aangekomen op het vliegveld moesten we 6 uren wachten dus hebben we daar geslapen op een rij stoelen. 14.00 uur ging ons vliegtuig naar Hanoi in Vietnam. Hier zijn we sinds zondag. Na 2 dagen Hanoi zijn we nu onderweg in een bus van 6 uren naar Sapa in het noorden van Vietnam, vanaf vrijdag slapen we daar 2 nachten bij locals wat ons erg bijzonder lijkt. Het is daar veel kouder dus hebben we maar een jas gekocht. Verder over Vietnam zal ik vertellen in mijn volgende reisverslag.

De typische Thaise dingen op een rijtje:
- de muffe/smok geur de eerste dagen.
- De noedels en rijst geur in de ochtend.
- Wc papier wat in de prullenbak moet of dat er niet eens is en kan je je billen schoon maken met water.
- Tuk tuk's en scooters die overal tussen door vliegen in het verkeer.
- Schoenen uit voor dat je ergens naar binnen gaat.
- Voetzolen niet naar iemand wijzen.
- Snel in en uit stappen in de locale bussen.
- Thai tijd, altijd te laat.
- Kledingvoorschrift dames bij tempels, geen korte broek of blote schouders.
- Emmertjes water die je soms door de wc moet gooien om door te spoelen.
- Links rijden op de weg.
- De queen die je overal groot op de borden ziet.
- Baht, het Thaise geld.
- Overal kleine tempeltjes met altaar.
- Veel, heel veel straathonden.
- De vieze oploskoffie.
- Wens ballonnen met nieuwjaar.
- Vieze borden in restaurant laten ze staan tot dat je weg gaat.
- Voorgerecht en hoofdgerecht worden tegelijkertijd geserveerd.
- Lady boys in overvloed.
- Ze houden hier van stickers, die krijg je op je borst geplakt als je op bijv. een boot gaat.
- Exact 18.00 uur stil staan bij de opening van de markt voor 2 minuten.
- Het vieze geroggel wat de mensen hier veel doen.
- De mondkapjes die de mensen veel op hebben.
- Zoveel personeel overal.
- Het asociale rijgedrag van chauffeurs.
- De U bochten die je kan maken om weer op de andere weg te komen ipv bijv. een rotonde.

Tot zover weer een verhaaltje over mij, mijn volgende verhaal komt uit Vietnam. Helaas was mijn foto opslag op waarbenjij.nu vol en heb ik de eerste foto's van eerste reisverslag weer verwijderd om zo weer meer ruimte te hebben.
Tot snel

Liefs Esmée