Kuala Lumpur, Cameron Highlands en Penang
Blijf op de hoogte en volg Esmée
26 Februari 2016 | Maleisië, Batu Feringgi
Dit hostel was echt een vreemde tokko. Eerst kon ik de deur van de kamer niet open krijgen, na wat hulp kwam ik binnen in een hok van 2 bij 4 waar 4 mensen sliepen, zonder raam of airco alleen een ventilator naar de gang. De douches waren ergens achter aan bij een vies gedeelte van een keuken. De deur kon 20 cm open om binnen te komen, de douche was koud (daar zijn we inmiddels aan gewend) en je stond bijna letterlijk in de wc pot te douchen. De ondergrond in de gang kraakte als je er over heen liep en zakte wat in net zoals in oudere huizen. Het was voor 1 nachtje en was goedkoop, die nacht heb ik overigens als een roosje geslapen. De volgende nacht heb ik de man in de receptie wakker gemaakt want die lach daar op de grond te slapen. Na een snel ontbijt op naar de metro, hier kwam ik een jongen uit Servië tegen die ook naar het busstation moest en uiteindelijk naar Singapore zou gaan. Samen zijn we verder gegaan. Bij het busstation kreeg ik te horen dat ik de enige passagier in de bus was en was hij dus gecanceld. Baalde wel want ik was al zo vroeg opgestaan, toen moest ik wachten op het ontbijt en nu nog op de bus. Toch was ik blij dat ze een andere bus voor me hadden geregeld en moest ik een uur wachten. De mensen waren hier erg vriendelijk dus reden tot boos kon ik niet zijn.
De bus waar ik uiteindelijk in zat was redelijk oud maar had stoelen als sofa's. Een grote pappa stoel, erg breed, voetjes kunnen omhoog en heeft leuningen.
In deze bus kon ik me dan ook prima 5 uurtjes vermaken. Het laatste stuk door de bergen ging soms wat ruig. Met bochten naar links en rechts kwam de bus tegen allemaal taken aan aan de zijkant, oogjes maar dicht want dat voelde wat veiliger.
Aangekomen in de Cameron Highlands, kouder doordat het hoger ligt, korte broek in de tas en lange broek er dus uit. Ik had hier nog geen hostel geboekt en ging dus op zoek. 1,2,3,4 of vol geboekt of een te kleine kamer waar letterlijk echt maar 1 bed in past of matras lag en zonder ramen. Uiteindelijk vond ik een aangenaam plekje, de man van het guesthouse was erg vriendelijk en had ik een eigen kamer, niet te groot, niet te klein, met een raam naar buiten voor frisse lucht.
De douche hier wou niet warm worden doordat knop was afgebroken, zo heb ik zelf maar met een pincet de schroef warmer gedraaid en de wc moest ik door spoelen met emmertjes water. De plek hier was perfect en er was genoeg ruimte om lekker te kunnen zitten. Voor de volgende dag had ik een tour geboekt naar de thee plantages.
Na een redelijk koude nacht en een eigengemaakt ontbijt werd ik samen met een Chinees opgehaald uit het guesthouse. In een landrover gingen we de bergen in. Samen met nog 6 anderen en onze Tour guide Appu.
We stopten bij een thee plantages waar Appu ons van alles over de thee vertelde. Verderop konden we zien hoe de thee werd geplukt en hoe het werd vervoerd. De meeste mensen die werken op de thee plantages komen van Bangladesh en krijgen niet echt veel geld voor hun werk. Van alle thee plantages kunnen 800.000 bakjes thee per dag gezet worden. Hierna hebben we een bezoek gebracht aan de fabriek waar de thee word gemalen en uiteindelijk in zakken komt. Hier hebben we in het restaurantje thee geproefd en ik ben Esmée niet om mijn bakje thee natuurlijk om te stootten. Na thee te hebben geproefd gingen we naar het uitzichtpunt op de hoogste berg. Helaas was het erg mistig en regenachtig en konden we dus niets zien.
Als laatste zouden we naar de mossy forest toe, een erg oud regenwoud.
Deze hebben ze helaas al een tijdje gesloten doordat toeristen hier steeds hun afval neer gooiden en ze daarom besloten hebben alles dicht te doen.
Onze tourguide wou ons niet teleurstellen en heeft ons een klein stukje van het regenwoud laten zien, wat strikt verboden is en waar die boete voor zij kunnen krijgen als ze dit ontdekken. Een plek waar je makkelijk kan verdwalen en door de regen erg glibberig en soms gevaarlijk. Mijn Nikes waren niet meer roze achteraf. Net de bossen in Tarzan overal ligt mos op de bomen en grote hoge bomen.
Op de terugweg hebben we nog gestopt bij een aardbeien farm. Hier een heerlijk ijsje geproefd met verse aardbeien juice. Terug in het dorpje heb ik geluncht met een jongen uit Engeland en een meisje uit Spanje van de groep.
De rest van de dag heb ik besteed om de vlaggetjes van de verschillende landen op mijn tas te krijgen. Met een strijkijzer in de weer, maar helaas bleven ze niet goed zitten. De man van het hostel wou me wel helpen en zijn we samen druk in de weer geweest met lijm en een strijkijzer.
De volgende dag was voor mij een relax dag. Na een week steeds maximaal 2 nachten ergens te hebben gebleven was het even tijd om te acclimatiseren.
Ik ben veel bezig geweest om informatie over mijn volgende bestemming op te zoeken en heb ik überhaupt besloten wat mijn volgende bestemming mocht zijn.
De volgende dag ben ik met de bus vertrokken richting het eiland Penang. Hier was ik op zich wel blij mee. De mensen hier vond ik heel erg vriendelijk, ze kunnen goed Engels en hebben snel een praatje met je. Helaas zitten hier veel mensen vanuit Bangladesh en omstreken en die kijken met een hele groep naar je, 6 paar starende ogen zijn dan niet echt prettig en ook niet iets waar ik aan kan wennen.
De bus rit van 5 uur ging prima, aangekomen bij de ferry moest ik 10 minuutjes op de boot en daarna nog een uur in de bus richting mijn hostel. De grootste plaats op dit eiland is Georgetown, erg druk daarom heb ik gekozen voor een rustiger plekje verderop wat aan het strand ligt, Batu Feringghi was de naam. In deze periode is het de warmste periode van het jaar en vanuit de Cameron Highlands een hele omslag.
Ik verbleef in een mooi en schoon hostel. De rest van de dag heb ik doorgebracht op bed met migraine.
De volgende dag rustig opgestart met een lekkere pannenkoek wat mijn dagelijkse ontbijt hier is en richting het strand gegaan.
Hier werd ik aangesproken door een meneer deze heb ik eerst afgewimpeld, later kwam die terug en heb ik zijn verhaal aangehoord. Het was iemand die op een speciale manier massages geeft en mensen echt kan helpen met bepaalde pijnklachten aldus de reviews van mensen. Ach laat ik het maar ondervinden dacht ik en ging ik met hem mee. De massage duurde 95 minuten en dit zijn de 95 meest ongemakkelijke minuten uit mijn leven geweest. Ontspannen dat was steeds wat ik tegen mezelf zei maar dat lukte niet. Van mijn arm naar maar benen er zat totaal geen structuur in. Aparte methodes en zo lag ik op een gegeven moment met watten op mij rug en schouders die werden overgoten met een soort alcohol.
Op een gegeven moment zat ik bijna in een zwevende kleermakers zit en heb ik hem maar verteld dat ik dit niet echt prettig vond en die er maar een einde aan moest maken.
Na nog wat hokkus pokkus dingen en mijn kop een paar keer heen en weer draaien was die klaar en was mijn hoofd volgens hem helemaal leeg.
Nou het laatste wat het was, was dat die leeg was. Totaal beduusd en blij dat ik weer buiten stond heb ik mezelf maar even op Mac donalds getrakteerd om het met mijn lichaam goed te maken.
De volgende dag heb ik een groot gedeelte van de dag bij de Starbucks gezeten waar ze een mooie versierde beker voor me hadden gemaakt. Ik ben bezig geweest met het opzoeken van informatie over mijn volgende bestemming. De planning was om naar Singapore te gaan en daarna naar Borneo te gaan. Na het opzoeken van informatie heb ik besloten om naar een ander land toe te gaan en daardoor heb ik Singapore moeten schrappen anders word het te krap. Totaal wat anders dan gepland maar heb ik het besluit genomen om naar Sri Lanka toe te gaan.
Na wat uitzoek werk heb ik daarna nog even aan het strand gelegen. Dit was eigenlijk te warm in de brandende zon en ben ik terug gegaan naar het hostel.
Ik heb een kanootje voor mezelf op de bus gedaan en doordat er nog ruimte in de doos was heb ik mijn jas er maar bij in gedaan. Deze terug gestuurd per boot en als het goed is gaat die sneller dan in Thailand, namelijk 4-6 weken.
De volgende dag ben ik naar het National Parc toe geweest. Met de bus kwam ik daar aan waarna ik vervolgens een wandeling van 75 minuten door de mooie jungle heb gemaakt. Lopend met het geluid van klotsend water tegen de rotsen aan, af en toe aapjes die je tegen komt en de vogelgeluiden, wat een rust en mooie wandeling. Aangekomen bij monkey beach viel me dat een beetje tegen na zo'n wandeling in de hitte. Het zou een mooi strand zijn, met schoon water om in te kunnen zwemmen en een locatie om wat te kopen. Geen eten, geen schoon water en ook vond ik het strand niet heel erg mooi, maar misschien ben ik verwend met de mooie stranden hier, het is nog altijd beter dan het Jouster strandje.
De volgende dag had ik mijn vlucht geboekt naar Sri Lanka. Vanuit Penang zou ik eerst terug vliegen naar Kuala Lumpur die ik dan inmiddels voor de 4e keer bekeek en vanaf daar doorvliegen naar Colombo. Mijn vlucht ging om 14.55 uur. Deze dag verliep ook weer erg bijzonder.
Eerst moest ik een plek zien te vinden waar ik mijn papieren voor Sri Lanka uit kon printen. Uiteindelijk wou een man bij een wissel bureautje het wel voor me uit printen.
Bij navragen in het hostel hoelang de bus erover deed om naar het vliegveld te gaan zou het een uur duren. Mooi op tijd dus. Aangekomen bij de bus halte stonden er allemaal mensen op de weg. Ik vroeg iemand wat er gaande was en die vertelde dat er een fiets tocht langs zou komen. Een soort Tour de France. De bussen reden nog wel zij die maar hij vertelde mij dat het wel anderhalf uur zou duren voordat ik bij het vliegveld was. Toen was het inmiddels 12 uur en dat durfde ik niet aan. Uiteindelijk heb ik een taxi genomen. Snel in de taxi want ze zouden de weg afzetten, verder dan 100 meter kwamen we helaas niet en moesten we toch echt van de weg af en wachten tot dat het peloton langs was geweest. Deze tijd heb ik dan maar gebruikt om maar mooie foto's hiervan te maken. De man van het hostel kwam nog bij me zitten en had een flesjes drinken en een broodje voor me meegenomen. Na een uur mochten we dan eindelijk de weg op. Toen was het inmiddels 13.00 uur. De taxirit zou 1 uur duren. Gelukkig kon ik online inchecken en heb ik mijn flight bag om mijn tas geprutst in de taxi en dat is nog best een hele opgave als je heen en weer word geslingerd als je door de bergen rijdt. De taxi chauffeur ging via een andere weg naar het vliegveld omdat de andere kant op al het verkeer achter het peloton aan ging. Vliegen als een malle. Uiterlijk 14.10 uur moest ik er zijn want dan zou de bagage drop voor mijn vlucht ook sluiten. 14.00 uur kwamen we aan en ben ik snel naar een balie toe gegaan. Zul je net zien een lange rij natuurlijk, gelukkig mocht ik naar een speciale balie toe voor laatkomertjes zoals mij. Snel door de security en heel rustig bij de gate aan komen lopen alsof er niks vooraf ging. Conclusie vlucht gehaald en weer een ervaring rijker. De vlucht naar Kuala Lumpur was maar een uurtje. De landing was alleen schrikken, met een grote dreun kwamen we op de grond.
Op het vliegveld heb ik 5 uren gewacht waarna ik in het volgende vliegtuig ben gestapt. Dit vliegtuig was overladen doordat er mensen waren die 2 tassen handbagage hadden, veel gedoe om dit er dus allemaal in te krijgen. Scheldende chinezen en overvolle handbagage bakken.
Ik zit nu in het vliegtuig en het is 3,5 uur vliegen. Hierdoor zit er ook weer tijdsverschil in en scheelt het dit keer 4,5 uur met Nederland. In Sri Lanka zal ik een kleine 3 weken rondreizen om vervolgens 17 maart naar Jakarta te vliegen en daar 18 maart Dennis op te halen om samen mijn laatste 3 weken te reizen door Indonesië. De tijd vliegt voorbij. Ik ben mezelf inmiddels al meerdere keren tegen gekomen. Het Engels gaat met de dag beter.
Wat ik één van de leukste dingen vind is om gesprekken met lokale mensen te hebben. Horen wat de gewoontes hier zijn en uiteraard zijn zij ook nieuwsgierig hoe het gaat in Nederland. De gesprekken die je krijgt zijn hierdoor erg leuk.
Ik ben benieuwd hoe Sri Lanka gaat zijn. De verhalen die ik op internet heb gelezen lijken erg mooi, maar het is altijd wachten wat je te zien krijgt.
Voor nu sluit ik mijn ogen in het vliegtuig en komt mijn volgende verhaal uit Sri Lanka.
Tot snel!
Liefs Esmée
-
27 Februari 2016 - 08:26
Martien:
Wat een machtig verhaal sri lanka is ook een prachtig land
Heel veel plezier
Ik zou een paar dagen als een vogel met je mee willen reizen
Mvg
Martien -
28 Februari 2016 - 19:15
Rudi Roelevink:
Je had weer een mool verhaal
De tijd gaat nu voor jou wel heel vlug
Ik heb je kaart ook gekregen
Nog maar mooie weken
Een. Dikke tut van Beppe en Ome Leo -
29 Februari 2016 - 14:59
Hiltje Visser:
Hee Esmée, ik ben er maar even voor gaan zitten. Heb de laatste 3 verslagen in één keer gelezen.
Wat een belevenissen zeg. Het gaat bijna te snel om alles goed te kunnen verwerken. Geniet nog lekker van de laatste maanden. Voor je het weet ga je weer naar het koude kikkerlandje. Dikke tut, mem.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley