Sri Lanka

Een avontuur in Sri Lanka. Aangekomen om lokale tijd 22.15 uur moesten we eerst wachten op assistentie op de grond. Eerst door de immigratie en daarna mijn tas weer zoeken tussen alle bagage. Op het vliegveld meteen geld omgewisseld en een simkaart gekocht en in de taxi richting het guesthouse. Helaas wist de taxi chauffeur het niet goed te vinden en heb ik uiteindelijk mijn navigatie app op de telefoon aangezet en zo is die er heen gereden.
Aangekomen bij het guesthouse een probleem, de vorige bezoeker had de sleutel per ongeluk meegenomen (wat overigens heel vaak gebeurd) probleem was nu echter alleen dat de mensen in de kamer de deur hadden vergrendeld want ja die lagen natuurlijk al te slapen. Na geklop op de deur werd er gelukkig open gedaan en lag ik eindelijk 1 uur lokale tijd op bed en was het in Maleisië inmiddels half 3 's nachts en was ik behoorlijk moe.
De volgende dag eerst opzoek naar ontbijt en jawel hier kenden ze ook de pannenkoek en dit keer zelfs met bacon, nou beter kon mijn dag niet starten.
Ik ben vervolgens bezig geweest om een planning te maken voor mijn rondreis door Sri Lanka. Vanaf 16.00 uur heerlijk op het strand vertoeft waar ik nog een potje volleybal met de locals heb gespeeld. Aparte regel hier want ze spelen niet over maar slaan de bal meteen over het net weer terug, wat resulteerde in bloeduitstortingen op mijn pols en natuurlijk zat ik onder het zand want ja ook met deze sport lig ik regelmatig op de grond. Op het strand viel het me op dat de mannen hier echt helemaal aandachtig naar je kijken, ik heb me maar omgedraaid en ogen dicht gedaan. 's Avonds gegeten bij een local restaurantje. Echt net voordat ik mijn eten kreeg viel de stroom in de hele stad uit en zat ik daar met mijn goeie gedrag met mes en vork klaar. Gelukkig kwam er al gauw een kaarsje op de tafel en had ik een romantisch diner voor mezelf. Na mijn diner bleef ik een beetje hangen en heb ik nog hele gesprekken gehad met de eigenaar en zijn vriendin. Hele aardige mensen en die hebben me veel over Sri Lanka kunnen vertellen. De tradities rondom trouwen, een relatie, de soorten religies en hebben ze me verteld hoe ik het beste kan reizen. Toen pats ging het licht zomaar weer aan en werden we bijna verblind. Bij hun heb ik nog thee gedronken, de echte beppe thee met melk en suiker, zo lekker.
De volgende dag zou ik vertrekken richting Anuradhapura, dit is een oude koninklijke stad richting het noorden waar nog oude ruïnes zijn van tempels. De mensen van het restaurant hadden mij verteld eerst met de directe bus naar Colombo te gaan vanuit daar met de trein naar Puttalam en dan vervolgens weer met de bus. De man van het hostel vertelde mij helaas wat anders, dat ik rechtstreeks de trein kon nemen naar Puttalam vanuit Negombo en dan ook met de bus verder door. Met de tuk tuk moest ik naar het station, en ook hij vertelde me weer wat anders, ik snapte er niks meer van en ben in Negombo maar meteen op de trein gestapt. Een oud roestbakje met ramen die helemaal open konden. Niet hele goeie zachte bankjes maar het was in ieder geval geen houten bank. Heerlijk naar buiten zitten kijkend met alles wat je tegenkomt. Rijdend praktisch door mensen hun achtertuin en langs de meest aparte plekken langs. Mensen lopen hier gewoon langs het spoor en kinderen spelen aan het spoor.
Tegenover me zat een vrouw in traditionele kleren met haar dochtertje, ze was iets verlegen maar zondra ik naar haar glimlachte, lachte ze blij terug. Aan de andere kant van het gangpad zat een jongen, die serieus 30 minuten lang alleen maar starend naar mij zat te kijken met zijn mond open, je kon er bijna een kwijl bakje onderzetten.
De trein stopte best wel vaak op verschillende stations en af en toe moest die van een station terug rijden naar de wissel om vervolgens weer verder te gaan. Onderweg ben ik wel 4 keer door mannen/jongens aangesproken of ik ook getrouwd was en een vriend had, gewoon irritant.
Na 3,5 uur in de trein aangekomen in Puttalam. Hier heb ik een tuk tuk genomen naar het busstation. De tuk tuk chauffeur wou mij maar al te graag naar de volgende bestemming brengen anderhalf uur verderop. Tijden voor de bus zijn hier niet dus ik wist niet hoelang het zou duren en ook wanneer ze vol zitten kan je wachten voor ik weet niet hoelang op de volgende bus. Na wat onderhandelen met de tuk tuk chauffeur over een goeie prijs en stond ik anderhalf uur later in Anuradhapura. Hij wist wel een goed guesthouse, die verhalen heb ik vaker gehoord en ik weet dat ze commissie krijgen. Toch had ik geen idee waar ik heen moest en vond het prima als die mij wat liet zien. Ik had me erg kieskeurig ingesteld en gaf me niet zomaar gewonnen. Na 4 plekjes te vies, te duur of te rustige omgeving zonder restaurantjes bracht die me op een plek wat ik uiteindelijk wel prima vond, ik had het wel gehad voor vandaag en wou een kamer.
Wat ze me eerst wel zeiden was er uiteindelijk niet, een restaurant. Ze konden wel wat bestellen en zo heb ik een soort bami gegeten, local food, te pittig voor mij dus na een paar happen al uit gegeten.
's Avonds wou ik graag even een douche nemen. Ik heb nog nooit zo'n smerige douche gezien. Een beschimmelde douche kop, het water wat er uit kwam kleurde groen en stonk. Ik heb uiteindelijk op knieën mijn haar gewassen en me een beetje opgefrist onder een kraan.
De volgende dag heb ik een fiets gehuurd en ben ik richting de tempels gegaan. Ik had mezelf inmiddels bedekt met een lange broek, T-shirt en een sjaal om mijn nek dit allemaal omdat de mannen hier teveel naar mij staren en die het niet gewend zijn dat iemand in een korte broek of hemdje loopt, hallo het is 35 graden.
Op de fiets naar de tempel onderweg alsnog veel bekijk. Aangekomen bij de tempel moest iedereen zijn schoenen uit doen en op blote voeten door het complex. Het bestond uit een vijver met daarachter een ruïne. In de ruïne ontbrak een stuk, hier lagen allemaal muntjes in, hier kon je een wens doen als je tenminste het muntje er goed Nikon gooien, veel vielen er naast in het water.
Bovenop de ruïne stond een soort kooi waar mensen ook muntjes in konden gooien om vervolgens ook een wens te doen.
Weer op het fietsje richting een andere tempel. Hier aangekomen waren er erg veel mensen. Het was zondag dus de local people waren ook op pad, zij waren allemaal gekleed in het wit. Overal moest je ook weer je schoenen uit doen. Doen ze slik want ze vragen weer geld om je schoenen op te slaan.
Waar ik erg bijzonder van op keek was een soort rek met vuur. Dichterbij gekomen stond er onder een afdakje grote rekken waar je wierook en een kaarsje kon aansteken. Dit hoorde allemaal bij het religieuze gedeelte.
Lopend naar een ander gedeelte, een grote koepel. Van een afstand leek het net of zaten er vlekjes op, toen ik dichterbij kwam zag ik dat het mensen waren en ze bezig waren de koepel te restaureren. Een lange trap gemaakt van bamboe stonden ze daar met zijn allen op een rijtje met een plamuur mesje.
De local people hadden allemaal offers meegenomen, fruit, bloemen, hele zelfgemaakte kunstwerken werden er neer gezet vervolgens gingen ze er zittend voor bidden. Ik ben hier met totale verbazing doorheen gelopen, wat een rituele bedoeling. Onderweg kreeg ik nog bloemen in mijn hand gedrukt door een vrouw.
Weer op het fietsje richting een meer. Hier heb ik een uurtje gezeten, heerlijk starend over het water tot dat plotseling de rust werd verstoord door een krokodil die op me af kwam. Een beest van 2 meter, tijd om te vertrekken dus en even verderop waren de mensen uit het dorp aan het zwemmen, nouja erg apart dus.
Rond een uur of 2 ben ik terug naar de stad gegaan op de fiets, dit was nog best vermoeiend met een temperatuur van 35 graden. Zwetend daar aangekomen eerst een lunch genuttigd en vervolgens terug gegaan naar het guesthouse.
Toen kwam ik erachter dat ik mijn iPad was vergeten in het laatste guesthouse en was ik ook nog eens mijn sleutel van mijn kamer kwijt geraakt, beter kon het dus niet.
Die avond wou ik graag eten bij een normaal restaurantje ipv weer eten laten bezorgen in het guesthouse. Doordat de plek 's avonds erg donker was en ik hier niet alleen over straat wou lopen heeft de eigenaar me naar een restaurant gebracht. Vervoer in een dikke bak, hij zelf wachtte zolang in het gebouw er naast waar een show was over bruiloften. Na mijn diner heb ik nog een stukje van de show gezien. De bruiloft hier bestaat uit 2 dagen. De eerste dag in traditionele kleren en het officiële gedeelte, de 2e dag het feest en in mooie kleren. 1000 mensen op je bruiloft is heel normaal en een bruiloft kost hier ongeveer €6000. Aan het einde van de show ben ik met iemand in traditionele kleren op de foto geweest, meteen allemaal mensen pakten hun camera er ook bij en zijn we wel 10 keer op de foto gezet, vast erg bijzonder.
Na lang nadenken heb ik besloten om terug te gaan naar Negombo en het land te verlaten. Het land is zeker heel erg mooi en in zou graag meer willen zien alleen is het niet veilig om hier alleen rond te reizen als vrouw. Na een paar dingen werd dit goed bevestigd en kom ik hopelijk ooit nog eens terug met een man aan mijn zij.
Ik ben dus de volgende dag vertrokken per bus naar Negombo. Niks geen luxe zoals mij werd verteld in het guesthouse gewoon een local bus. Ik stapte in een lege bus, de eerste beste mannelijke passagier ging precies naast mij zitten, tuurlijk. Later kwamen er nog 3 Duitse backpackers in de bus en ben ik verkast naar hun. De regel hier is dat de bus pas vertrekt als die halfvol zit en zo heb ik anderhalf uur gewacht voordat die uiteindelijk vertrok. Een oude rammel bak, waar de mensen hutje mutje op elkaar zitten. De deuren staan tijdens het rijden open en je hebt 2 seconden om in en uit te stappen. Halverwege de rit verlieten de Duitse jongens de bus. Ik raakte aan de praat met een man die naast me ging zitten, hij was dokter. Ik heb verhalen gehoord hoe de zorg in Sri Lanka is, 40 mensen op 1 kamer en als het erg druk is kan dat wel eens verdubbeld worden en lig je met 2 personen in één bed.
Na 5,5 uur in een snik hete bus was ik eindelijk in Negombo. Samen met de dokter heb ik geluncht waarna ik naar mijn guesthouse zou vertrekken, een aparte afsluiting en de bevestiging maar weer dat dit echt een apart land is.
Aangekomen bij hetzelfde guesthouse kreeg ik gelukkig mijn iPad terug, deze hadden zolang voor mij bewaard na mijn belletje. Ik was wel even kaar met alles en heb daarom een eigen kamertje genomen. De beste man van het guesthouse gaf me een kamer op de bovenste verdieping waardoor ik prachtig uitzicht had op de zee, strand en ondergaande zon. De volgende dag plan B maken want als ik het land wou verlaten waar moest ik dan heen. De hele dag heerlijk op de kamer hier mee bezig geweest.
De volgende dag ben ik hier ook nog mee bezig geweest en heb ik mijn vlucht geboekt. In eerste instantie een vlucht van Sri Lanka naar Kuala Lumpur, waar ik een paar uur moest wachten om vervolgens door te vliegen naar Jakarta. De eigenaar van het guesthouse heeft toen voor mij op de eigen website van Sri Lanka airlines gekeken en vond een directe vlucht naar Jakarta in business class en ook nog goedkoper, nou daar hoefde ik niet lang over na te denken. Boeken die handel en meteen vast leggen. Die avond heb ik mijn laatste diner in het restaurant genomen met de aardige mensen. Ik had hen ook op de hoogte gesteld wat er was gebeurd en dat ik zou vertrekken. Zij hebben een overheerlijke vis maaltijd voor me klaar gemaakt. Deze mensen zijn oprecht heel erg vriendelijk en aardig, ik ben bij hun nog wat blijven hangen en natuurlijk een lekker bakje thee gehad, als afsluiter nog samen op de foto. Als ik terug kom in Sri Lanka ga ik zeker weer bij hun langs, ik werd uitgenodigd voor hun bruiloft in oktober dit jaar maar dat is wel wat snel.
De volgende dag was mijn vlucht om 7.20 uur, doordat ik business class vloog hoefde ik niet heel erg vroeg te vertrekken en werd ik half 6 met een taxi opgehaald.
Ik heb nog nooit zo'n strenge beveiliging gezien. Voordat ik het gebouw in mocht moest ik eerst mijn papieren laten zien, vervolgens werd ik gefouilleerd. Voor de incheckbalie werden weer mijn papieren gevraagd, voor de immigratie weer en uiteindelijk voordat ik het vliegtuig in ging nog de normale security, waarbij ik zelfs mijn schoenen uit moest doen, maar een fles water wisten ze niet te vinden op het computerscherm.
Bij de incheckbalie werd mij gevraagd of ik wel zeker wist of ik wel business class vloog, jazeker dat weet ik helemaal 100% zeker. Aan de tas een priority kaart en kreeg ik een kaart waarmee ik toegang had tot een vip lounge, Haha, had ik dat ook eens meegemaakt.
Een heel buffet met eten en een drank hoek. Uiteindelijk door naar het vliegtuig. Heerlijk brede stoelen, de voeten kon ik gewoon helemaal strekken, en een voetenbankje. De service hier was uitstekend. Ik kreeg gewoon een menu kaart met de gerechten waar ik uit kon kiezen. Doordat de business class klein was, liep er niet regelmatig een stewardess langs en moest je dus echt op het service knopje drukken als je iets wou, dat vond ik eigenlijk gewoon te gek om te doen, want ze staan binnen een minuut paraat. Naast 2 vrouwen met een jong meisje die, ja, echt waar ook een eigen stoel had, waren het allemaal maar saaie mensen. Gordijnen dicht en slapen was het enige wat ze deden, zonde!
Ik zit nu hier in mijn grote stoel mijn blog te schrijven.
Na een week heb ik Sri Lanka al weer verlaten. Na veel nadenken is mijn keuze goed bevestigd dat het beter is om weg te gaan. De irritante mannen hier op straat waardoor je geen enkel moment met rust gelaten word of helemaal starend word aangekeken, hoe vaak ik deze week al niet gevraagd ben of ik getrouwd ben zal ik denk ik niet zo vaak horen mijn hele leven in Nederland.
Sri Lanka is nog niet een goed ontwikkeld land, de WiFi doet het hier soms niet, als de stroom uitvalt moet je niet raar kijken en zijn veel dingen oud. De keuken van het restaurant heb ik op de foto gezet, zo'n keuken kan je je in Nederland niet voorstellen, maar het eten wat ze er maken is overheerlijk en echt vers gemaakt allemaal. Ze halen hun vis zelf van de markt en bereiden het hier. De meeste kinderen hier gaan naar de basisschool en daarna nog naar de middelbare school (als ze geluk hebben) daarna gaan ze aan het werk. Vaak is dit lichamelijk zwaar werk of werken ze bijvoorbeeld in de horeca. Ik sprak met iemand anders die werkzaam was in een restaurant, hij werkt 7 dagen per week van 7.00 uur tot 22.00 uur en heeft 4 dagen per maand vrij. Het onderwijs en de gezondheidszorg is hier gratis. Wil je echt een studie doen om een bepaald vak te leren dan moet je dit wel zelf betalen en daardoor doen velen dat ook niet.
Mijn volgende bestemmeling is Indonesië. Ik vlieg op Jakarta wat 5 uurtjes is vliegen, hier moet ik 3 uurtjes wachten waardoor ik door vlieg naar Makassar, de hoofdstad van het eiland Sulawesi. Ik zal hier een goeie week verblijven, waarna ik weer vertrek richting Singapore omdat ik maar max 30 dagen in het land mag blijven en dit teveel zou worden als ik hier nog 3 weken met Dennis rondreis. Het is goedkoper om naar een ander land te vertrekken en terug te komen dan mijn visum te verlengen. Ik zal daarom 14 of 15 maart vertrekken naar Singapore en kom dan 17 maart weer terug in Jakarta.
Wat ik precies in de aankomende week ga doen, weet ik nog niet en zal ik het maar per dag bekijken en om advies vragen in mijn accommodatie.
Voor nu zal ik nog eventjes genieten van de luxe in het vliegtuig, want de volgende vlucht is gewoon weer economy class.
Tot snel vanuit Indonesië.

Liefs Esmée