Kampot, Phnom Penh en Siem Reap

Cambodja mijn nieuwe bestemming. Met de boot moesten we van het eiland Phu Quoc terug naar het vaste land van Vietam naar Ha Tien. Hier werden we opgehaald met een busje en werden we naar een reisbureau in het stadje gebracht. Hier moesten we onze paspoorten inleveren, 2 pasfoto's, geld en je gele vaccinatie boekje. Dit was dus mooie geld klopperij, want had je deze niet bij je dan kon je extra betalen terwijl het helemaal niet verplicht is om deze bij je te hebben in deze landen.
Na 2 uur wachten werd iedereen inclusief alle bagage in een busje gepropt. Na 5 minuten rijden waren we bij de grens waar we opnieuw er allemaal uitmoesten. Na opnieuw wachten kregen we uiteindelijk ons paspoort met visum er in terug en zijn we lopend de grens over gegaan. Hierna weer met z'n allen in een busje.
De eerste bestemming voor ons beide was Kampot. We hadden besloten om hier beide onze eigen weg te doen.
Ik had nog geen hostel geboekt en er was ook weinig keus. Een tuk tuk chauffeur wou Linda wel bij haar hostel afzetten en hier waren meer en wou die mij wel naar een paar brengen.
Bij Linda haar hostel aangekomen moest ze 1 dollar betalen, beide 1 dollar was er afgesproken. De mensen geven hier alles in dollar aan maar de munteenheid hier is Cambodjaanse Riel en is voordeliger dan dollar. Wij wouden dus beide met Riel betalen maar je moet de ander dan maar vertrouwen of die dan niet teveel van je vraagt als het omgerekend moet worden, je bent dus erg kwetsbaar.
Na heel gedoe, van denken, telefoon met app erbij, overleggen en een ongeduldige tuk tuk chauffeur was het geregeld.
Toen zou die mij bij verschillende hostels brengen, want daar waren 'many guesthouses and hostels' mooi niet dus er was uitgerekend nog 1 en dat was een feest hostel, niet echt tijd om te slapen dus.
Daardoor wou ik terug naar het centrum, daar was de eerste die we tegen kwamen vol en de volgende had wel plaats. Die maar gedaan, geen hostel maar een guesthouse dus eigen kamer, niet heel erg maar wel duurder.
Toen moest ik de tuk tuk chauffeur betalen en ja hoor hij wou extra geld doordat die terug moest rijden, nou mooi niet! Heb hem dus maar even verteld dat ik daar niet van gediend was, want dat was niet de afspraak. Toen de vraag of ik niet kleiner geld had, euhm nee heb net gepind dus heb ik 40 briefjes van 10.000 Riel gekregen. Hij had ook geen kleiner geld, dus moest ik maar meer betalen. Heb hem toen maar verteld dat die dan maar bij het guesthouse moest wisselen, niet mijn probleem. Ik kreeg uiteindelijk geld terug, geen idee hoeveel, maar het kwam redelijk dicht in de buurt. Ik was er wel klaar mee met dat opdringerige gedoe.
Heerlijk eigen kamertje en even resetten, nieuw land, nieuwe mensen, ander geld, andere gewoontes, dan moet ik altijd even omschakelen.
Bij de receptie heb ik een Tour geboekt voor de volgende dag naar het National Parc.
's Avonds had ik met Linda afgesproken om nog een keer samen te eten als soort afscheid want met de tuk tuk chauffeur was dat wel erg abrupt gegaan.
Lekker gegeten in een leuk tentje met eten van de bbq en aardappel puree, nou net thuis aardappelen in plaats van rijst, wat een maaltijd.
De volgende dag zou een lange dag worden van 8.30 tot 18.30 uur. Een lange dag was het maar ook een hele bijzondere met allemaal aparte dingen. Ik zal mijn dagje eens even omschrijven.
Ik werd opgehaald met een busje, wat heel normaal is. Vervolgens zijn we 5 keer over dezelfde wegen gereden, doordat ze met 3 busjes waren hadden ze steeds contact wie welke gasten op gingen halen en reed je daardoor de helft van de tijd verwaarloosd rond. Na een halfuur kwamen alle busjes bij elkaar en moest ik op eens uit het busje en werd ik in een auto geplaatst. Ik voelde me hierbij erg ongemakkelijk want dat is niet echt normaal met een dag trip. Achterin zaten 3 chinezen en ik zat naast de chauffeur, alle 4 konden ze van geen meter Engels dus dat was een beetje jammer. Aangekomen bij de ingang van het park hebben we gewacht op de andere busjes. Wat bleek dat hun tour overboekt was en ze de auto er dus extra bij hadden. In totaal waren er dus zo'n 46 mensen mee, opgepropt in de busjes.
We reden de Elephant mountain op en kwamen aan bij een groot beeld en old black palace. Dit paleis werd ook wel the King's holiday house genoemd. Bij het grote beeld kwam het weer hoor mensen wouden met mij op de foto, Chinezen met hun iPad en nieuwste smartphones, sommigen vroegen het anderen maakten gewoon stiekem een foto van je, erg stiekem was het niet want het viel wel op.
Weg vervolgd richting French old Hill station en de oude boeddhistische tempel. Deze tempel zag er erg mooi uit en nog in originele staat. Hier werd ik aangesproken door een jongen van ik denk zo'n jaar of 14 jaar. Hij wenkte me en wees naar de Buddha die verderop stond. Hij liep door en ging de rotsen op. Ik dacht dat ik daar goeie foto van het beeld kon maken alleen liep hij door. Over de rotsen, onder takken en struiken door en na geklauter kwamen we uit op wel een hele mooie plek. Hier ging ik zitten hij kwam naast me zitten, moest mijn rugzak af doen en hij wou wel foto's van mij maken. Dikke prima maak maar een paar. Toen ging die weer naast me zitten en nog stukje dichterbij, net een romantische date haha, oh god dat had ik natuurlijk weer dacht ik.
Gelukkig was het alweer tijd om te vertrekken en had ik een goed excuus om dit erg bijzondere moment af te breken. Op de terugweg was het natuurlijk 'money, money'.
Terug bij de auto waren de Chinezen zoek, dat kon er natuurlijk ook nog wel bij.
Op weg richting de kerk en het old bokor palace hotel/casino reden we langs het nieuwe casino. Een enorm groot geel gebouw stond hier in de prachtige natuur.
Na een bezoek aan de oude kerk kwamen we uit bij het oude hotel bovenop de berg. Hier kregen we een lunch, koude rijst en pittige maaltijd. Je kon het oude hotel in en je kon redelijk zien waar elke ruimte voor was. Wel had ik dit anders verwacht want het waren dus echt alleen de muren en niet echt voorwerpen die er in stonden of dat je kon zien dat die er in hadden gestaan. Op dit stukje is dus gevochten tijdens de oorlog.
Eigenlijk zouden we hierna een bezoek brengen aan de waterval maar doordat er praktisch geen water is hebben we een bezoek gebracht aan het meer in het park. Wat moet ik hier over zeggen gewoon een meer als Tsjeukemeer dus niet echt bijzonder.
Toen had ik weer een apart moment. De chauffeur grapte over een hele dikke meneer die mee was met de tour. Toen gebaarde die dat ik er wel mooi uit zag en wou graag een foto van mij hebben en stond al pal met zijn telefoon voor mijn gezicht. Hier had ik niet zoveel zin in, heeft die man zeker plezier momentje die avond nou bekijk het maar. Hierdoor werd ritje terug wat ongemakkelijk voor mij.
Om 15.00 uur waren we terug in het plekje. We hadden 2 uren voor ons zelf en moesten we 17.00 uur weer terug zijn om met de boot te vertrekken en de zonsondergang te bekijken vanaf het water. Deze gelegenheid heb ik even gepakt om een douche te nemen.
De zonsondergang vanaf de boot was mooi om te zien. Je zag de rode/oranje bol langzaam achter de bergen weg trekken. Om half 8 was ik weer terug aan wal en zat deze best wel aparte dag erop.
Wat me hier opvalt is dat de mensen hier een stuk beter Engels kunnen spreken dan in Vietnam en ze ook veel vriendelijker zijn. Ze willen je met van alles wel helpen en vertellen je genoeg over wat te doen in de omgeving.
Dag 2 voor mij in Kampot was een relax dagje. Samen met de man van het guesthouse ben ik naar een shop geweest waar ze motors verkopen. Mijn plan was om met de motor door Cambodja te gaan en hier dus een motor te kopen en aan het einde weer te verkopen. Helaas had de man alleen automatische motoren en geen handgeschakelde die ik dus wel nodig ben in dit land. Prijzen hiervan waren wel aardig prijzig en bij gebrek aan goeie motor heb ik besloten later verder te kijken en mijn weg eerst te vervolgen met een busje. Ook heb ik veel informatie opgezocht over Sihanoukville en Koh Rong het mooie eiland van Cambodja. De accomodaties hier waren erg primitief en wanneer je airco wilt hebben zit je al gauw in een normale hotelkamer en betaal je de hoofdprijs. Iets waar ik geen rekening mee wou houden maar nu toch moest doen is de migraine en heb ik besloten niet naar dit eiland toe te gaan en mijn weg meteen te vervolgen naar Phnom Penh, een grote stad de andere kant op.
Dag 3 werd ik dus opgehaald met een mini van. Met 12 mensen + chauffeur en tassen zaten we hierin. 9 normaal zittend en 3 achter uit rijdend. Ik stapte als laatste in en zat dus voor 3 uur lang achterstevoren. De knieën van de persoon die tegenover je zit staan hutje mutje in elkaar geweven. De meeste tassen liggen op de bijrijdersstoel naast de chauffeur de andere tassen verspreid door het busje langs mensen hun benen of naast je. Comfortabel nee, maar heeft ook wel weer iets, ik kon er in ieder geval wel om lachen.
De weg richting Phnom Penh was redelijk goed. Wel asfalt maar veel gaten in de weg. Geen idee hoe de chauffeur reed want dat kon je niet zien, maar af en toe een noodstop, voor wat kan het anders ook overstekende koeien.
De natuur is hier landelijk, stukje Friesland maar dan 100 jaar geleden. Oude huisjes langs de weg, veel afval, koeien die vermagerd zijn en geel/bruin land.
Aangekomen in Phnom Penh zou ik opgehaald worden door een tuk tuk chauffeur, geregeld door het hostel. Bij het uitstappen weer allemaal tuk tuk chauffeurs aan je kont te zeuren maar er zat niet iemand tussen met mijn naam op een briefje.
Na mensen vragen wou iemand het hostel wel voor mij bellen want ik had nog geen simkaart van hier om zelf te kunnen bellen. Na 10 minuutjes wachten werd ik opgehaald en naar het hostel gebracht.
Daar aangekomen zat het hostel naast een gebouw wat werd verbouwd en hoorde je luid de herrie van het geboor, het hostel had muziek aan in de bar en om die herrie te composeren hadden ze de muziek erg luid staan. Maar snel naar de kamer. Deze zat precies boven de bar en kon je alles duidelijk horen. Om mezelf niet helemaal gek te maken ben ik direct vertrokken met een tuk tuk richting de restaurantjes aan de rivier, rondom het hostel zat namelijk niks. Ik had mezelf maar voorgenomen om hier een paar uur te zitten, te eten en dan weer terug te gaan naar het hostel om te douchen en te slapen.
Hier heb ik me prima vermaakt met mensen kiekeloeren, wat ik erg graag doe en informatie op zoeken over mijn volgende bestemmingen.
De volgende dag stond een bezoek naar de Killingfields en het Tuol Sleng Genocide museum op het programma, een bezoek waar ik toch wel wat nerveus voor was na het lezen van de verhalen. Met de tuk tuk ging ik eerst naar de Killingfields, kwart voor 8 ging ik weg dus mooi op tijd voor de drukte. Ik keek mijn ogen uit tijdens de weg hier heen, van alles wat je tegen komt, één grote chaos aan rotzooi en oude verrotte hutjes en huizen. Echt hele normale weg was het niet met allemaal gaten in de weg, ook hier gaat het verkeer links en rechts bij elkaar langs, wie lef heeft gaat voor zo simpel is het, dit resulteert in (bijna) aanrijdingen.
Aangekomen bij de Killingfield ook wel Choueng Ek genoemd merk je al de trieste sfeer al, met een audio speler ben ik hier door heen gelopen. Voor de mensen die niet weten wat dit in houd. Choueng Ek is één van de meer dan 300 Killingfields in Cambodja. Tijdens het democratische Kampuchea regime onder leiding van Pol Pot tussen 1975-1979 werden alle mensen uit de grote steden verwijderd en moesten ze dwangarbeid verrichten op het platteland. Pol Pot wou in het jaar 0 leven en daardoor waren mensen die opgeleid waren overbodig en konden ze alleen maar voor problemen zorgen. Op de Killingfields werden zij zonder pardon geëxecuteerd op de meest afschuwelijke manieren, kogels waren te duur dus werd er net zo lang op hun ingehamerd met een voorwerp dat ze dood waren. Op deze plaats zijn van 1975 tot 1979 3 miljoen mensen geëxecuteerd en werden ze bij elkaar in massagraven gegooid. Ik zal niet teveel in gaan op de details, die vragen mensen mij thuis maar, maar een aantal dingen kan ik wel vertellen. Op deze plek bevinden zich allemaal massagraven. Dit zie je nog doordat deze plekken zijn ingezakt, op sommige plekken zie je kleding half uit de grond komen en zie je soms nog botten liggen. Doordat hier zoveel mensen zijn vermoord kunnen ze deze niet allemaal opruimen en met regenachtig weer verschuift aarde en komt dit boven. Het ergste stukje hier was the killing tree, misschien willen sommigen dit niet lezen of horen maar hier werden baby's en kinderen met hun hoofd tegen de boom doodgeslagen. Op het terrein staat een monumentale stupa. Hier zijn een gedeelte van de opgegraven botten in opgeslagen, in de gehele hoogte van het gebouw liggen restanten. Bij de schedels staat aangegeven of het man/vrouw was, welke leeftijdscategorie en met wat voor voorwerp ze zijn doodgeslagen. Genoeg over deze trieste plek. Ik heb hier rond gelopen met een brok in mijn keel, veel kippenvel momenten gehad en heb veel mensen zien huilen.
Na mijn bezoek aan de Killingfields ben ik door gegaan naar het museum. Een oud school gebouw midden in de stad wat door het regime werd gebruikt als gevangenis., ook wel S21 genoemd. Het wrange aan deze plek is dat alles hier nog is en staat. Op deze plek werden de mensen eerst gevangen gehouden, uitgehoord en gemarteld, dagenlang, wekenlang, maandenlang. Hierna werden ze 's Nachts afgevoerd naar Choueng Ke waar ze werden geëxecuteerd. 12.000 tot 20.000 mensen hebben hier vast gezeten en hiervan zijn maar 12 mensen die het hebben overleefd. Hier kon je veel, heel veel foto's zien van de mensen die hier hebben vastgezeten. Zij werden namelijk gefotografeerd toen ze net binnen kwamen. Ook hingen hier foto's waarop je uitgehongerde, bebloede en net gemartelde lichamen kon zien. De attributen die werden gebruikt om de mensen te martelen en de gevangenis hokjes kon je hier nog zien. Na al deze indrukken van de dag ben ik terug gebracht naar mijn hostel door de tuk tuk, waar ik maar even heb geskypt met Nederland, want heftig was het wel.
In de restaurantjes komen kinderen langs om armbandjes te verkopen aan de gasten. Met mijn Skype gesprek ging een jongetje met zijn gezicht voor het beeld, Hello, hello zo grappig, maar weg wou die niet meer, dus op gegeven moment bye bye en nu ophoepelen.
De volgende dag ben ik weer vertrokken met een bus naar Siem Reap. Dit vond ik niet heel erg. Phnom Penh is niet zo mijn stad en slapen tussen mieren en de herrie in dit hostel vond ik niet erg prettig.
Met de tuk tuk ben ik samen met een Amerikaans meisje naar de bus gebracht. De bus, daar kan ik ook wel wat over vertellen. Er zaten in totaal maar 5 buitenlanders in de bus.
Een oud gebakje was het, met kapotte stoelen, vieze gordijnen en gaten in het plafond, waar water of iets anders uit lekte. Ik zat redelijk achterin. Toen de bus begon te rijden merkte ik dat ik pal boven de motor zat, geen probleem, alleen maakt deze erg veel lawaai en kan je door kieren de motor zien zitten. Als de bus optrekt zie je het gas gewoon door de kieren omhoog komen en word je bijna vergast, een ontzettende stank en warmte kwam hier vandaan. Ik heb mezelf maar vermomd als gangster in de bus om de wasgeur van mijn sjaal maar te ruiken in plaats van de motorgeur. Later toen we over onverharde wegen reden kwam er ook nog allemaal zand naar binnen doordat het dak raam open stond, lekkere bedoeling dus. Dat de bus bijna uit elkaar viel alla, maar de warmte hier was niet te houden. Geen airco en in zo'n land, het was hier denk ik wel 35 graden. De andere mensen in de bus keken ons natuurlijk weer starend aan maar waren oh zo vriendelijk. We kregen fruit van ze, een soort appel en als je een hap nam leek het of zat er schimmel in, wit spul zat er in. De smaak was ook niet echt lekker, dus heb ik deze maar stiekem weg gemoffeld in mijn tas. Ik ben inmiddels wat gewend, maar dit was toch wel de meest verschrikkelijke 7 uur durende bus rit tot nu toe.
Samen met het Amerikaanse meisje ben ik naar ons hostel gegaan, zij ging namelijk ook toevallig naar dezelfde toe. Een speciale vrouwen kamer met extra brede bedden en slapen in een box, wauw ja ja dat zijn dingen die vrouwen leuk vinden.
's Avonds heb ik gegeten op de nachtmarkt. Eten op straat op plastic stoeltjes en zit je met allemaal andere mensen aan tafel. Hier ben ik met een meisje in contact gekomen uit Engeland. Het eten overheerlijk en goedkoop. Samen zijn we na het eten over de nacht markt geweest en heeft ze me tips gegeven over het bezoek aan Angkor Wat.
De volgende dag heb ik een scooter gehuurd en ben ik richting de tempels gegaan.
Angkor Wat is een enorm groot terrein met allemaal oude ruïne tempels. Daar aangekomen mocht ik eerst niet naar binnen, het ticket moest je blijkbaar op een andere locatie kopen. De beste officier wou wel met mij op de scooter daar naar toe maar moest ik wel de benzine van 3 dollar betalen, ik heb zelf wel een scootertje dus vond dat wat te duur. Maar gaan rijden maar geen idee waar ik eigenlijk heen moest, het enige wat ik wist was 4 km vanaf hier. Op gegeven moment kwam ik aan bij een checking point, met mannen in precies dezelfde pakjes. Ik dus vragen of ik dan eindelijk ticket hier kon halen, ook niet alleen controle post. De mensen hier oh zo vriendelijk en behulpzaam hebben me uitgelegd waar ik heen moest en moesten ook wel om mij lachen, zo'n verdwaalde kip uit Nederland. Eindelijk vond ik de locatie waar ik tickets kon kopen. Een uur later een ticket inclusief een oh zo mooie foto rijker op weg naar de tempels. Onderweg kwam ik 2 fietsende mensen tegen met jawel een Fries vlagje, ik kon het niet laten om ze aan te spreken in het Fries met 'Ah goeie, jimme hjirre'. Ale en Jelkje uit Kollumerzwaag kwam ik hier tegen in de bossen van Siem Reap. Ik ben de gehele dag met hun op pad geweest en lekker Fries gesproken. Aangekomen bij de 1e tempel. Waaide mijn ticket weg en hoe krijg je het voor elkaar, in een stomme gleuf in de weg die uitkomt in de riolering. Hier had ik zoveel moeite voor gedaan en zou ik hoe dan ook die stomme ticket er uit krijgen. Dus verstand op nul en hand er in en op de tast proberen dat ding te vinden. Lokale mensen zagen mij zo zitten en schoten te hulp. 1 van hun heeft hem er uiteindelijk uit gekregen, ik kon hem wel zoenen zo blij. De oude ruïnes waren erg indrukwekkend en hier kon ik mooie foto's schieten.
Na wat drinken bij tafeltje Rambo zijn we naar een tempel 4 km verderop gegaan. Ik op de scooter, de anderen op de fiets. Ook deze ruïnes waren erg mooi om te zien.
Na deze tempel hadden we dit ook wel bekeken en hadden we afgesproken bij een restaurantje in de pub street om samen nog wat te gaan drinken. Ik ben vooruit gegaan om mijn zwemkleding op te halen. Helaas had ik hun net gemist maar kreeg ik een mailtje met de naam en het adres van hun hotel, ik mocht bij hun zwemmen in het zwembad, dat kan je natuurlijk niet afslaan. Na opnieuw een hele zoektocht, aangekomen bij het verkeerde hotel, maar de man bij de receptie was erg behulpzaam en heeft uitgezocht waar ik dan wel moest zijn. Aangekomen bij het goede hotel, werd ik warm onthaald door het personeel. Alle en Jelkje hadden verteld dat ik zou komen en mijn handdoekje lag al klaar. Een zwembad, een strandbedje met kussen, wauw wat een luxe. Meteen maar een plons in het heerlijke zwembad genomen en heerlijk gerelaxt. Erg bijzondere dag van zoektochten, met handen in de riolering naar zonnen bij een luxe hotel, wat een leven.
' s Avonds heb ik mijn laatste diner in Cambodja genuttigd. Doordat alle mensen hier naar me kijken en mannen vooral erg geïnteresseerd kijken kon ik het niet laten om dit even uit te dagen mijn laatste dag in Cambodja. Een zomer hempje aan met een redelijk lage decolleté, nou kon er wel geld voor vragen, ze bleven maar kijken.
1 Chinees liep zelfs 2 keer langs en toen besefte ik dat die wel erg laag zat. Meestal heb ik me oncomfortabel gevoeld als mensen in dit land zo keken, maar nu wou ik het even uitdagen, dus dat ook weer meegemaakt.
De volgende dag ben ik met de tuk tuk richting het vliegveld gegaan. Ik had een vlucht geboekt naar Kuala Lumpur in Maleisië. Een kort maar krachtig weekje in Cambodja, de high lights bekeken en dat was voor mij prima in dit land. Uiteindelijk dus geen motor meer gekocht, door mijn korte bezoek was dit niet handig en duur. Ik zit nu in het vliegtuig richting Kuala Lumpur, plekje naast mij is vrij. Hier zat een Maleisisch meisje maar die werd helemaal panisch van een vlieg dus zit ze nu voorin, niet zo erg, gillende mensen hoef ik niet naast me. Morgen zal ik met de bus richting de Cameron highlands, waar ik onder andere de thee plantages ga bezoeken.
Weer even een update over mij, tot in Maleisië.

Liefs Esmée